.........
Seni acaba Ankara'da mı diye düşündüm.Mektuptan benim herhalde benim çok sıkıntılı olduğumu anlamışsındır.
...... "
Nahit Hanım'ın kitapta yer alan tek ve gönderilmeyen mektubunun ilk bölümünden bir parçaydı paylaştığım. Orhan Veli, herkesten gizlediği sevgilisi Nahit Hanım'dan son mektubunu alamadan yaşama veda etti. Belki de büyük aşkına kavuşamamanın, yoksulluğun, imkansızlıkların gölgesinde uzaklaşıp gitti hayattan.
Orhan Veli'nin 100. doğum gününde YKY, yıllarca Nahit Hanım'ın saklanmasını istediği mektupları 'geleceğe taşımak adına' okurla buluşturdu.
Kitapta, 1944-1950 yılları arasında Nahit Hanım'a Orhan Veli tarafından gönderilen -tarihli-tarihsiz- onlarca mektup yer alıyor. Mektuplarda Orhan Veli'nin uzaktan sevebildiği, hasretini çektiği sevgilisine, Nahit Hanım'a olan aşkının yanında, Orhan Veli'nin sıkıntılarına, işlerine-işsizliklerine, şiirlerine, hatta at yarışlarına olan tutkusuna şahit oluyoruz.
Öncelikle belirtmeliyim ki edebi dille yazılmış bir kitap değil. Tamamıyla iki sevgili(!) arasında geçen, aşk, özlem, kırgınlık, yer yer de kapris dolu mektuplar... Kitaptan anlaşıldığı kadar Nahit Hanım bu gizli ilişki sürecinde Orhan Veli'ye karşı zaman zaman kayıtsız kalabilmiş.
Öyle ki Orhan Veli paltosu olmadığı için Ankara'ya gelemediğini belirtirken Nahit Hanım; sürdürdüğü yaşamdan ödün vermeden, pek de zahmete girmeden yürütmeye çalışmış bu ilişkiyi.
Edebi türler arasında eleştiriye, yoruma en kapalı olan türdür belki Anı-Mektup eserleri. Ne de olsa iki kişi arasında geçen, belki de sonsuza kadar sır gibi saklanması gereken özel bilgiler okuyucuya aktarılıyor. Dönemin şartları ne getirmiştir, neler götürmüştür bilinmez belki ama benim yer yer gözlerimin dolduğu, sevgiyle andığım şairimize olan sevgimin kat be kat arttığı -hüzün dolu- bir kitap oldu benim için.
Orhan Veli severlerin okumayı ertelememesi gereken bir kitap: Yalnız Seni Arıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder